Het water kent de oudheid van het leven

Catharina glimlachte en porde hem weer zachtjes in zijn zij. Ze glimlachte eventjes en dook toen onder water. Ze zwom een eindje en kwam enkele meters verder weer op. "En nu echt,wat gaan we doen"vroeg ze aan hem en kwam op land. Daar ging ze zitten en keek hem aan.

"Ik heb geen idee..." zei hij en zwom naar de kant hij ging naast haar zitten en keek haar aan. "Maar bij jou in de buurt verveel ik me niet.." zei hij en grinnikte. Hij gaf haar een kusje en legde zijn arm om haar schouder. "En dat is echt zo.." zei hij er achteraan.

"Oooh,laat me nu niet blozen"zei ze en grinnikte eventjes. Ze legde haar hoofd op zijn schouder. Ze keek over het water heen en het deed haar ogen fonkelen. Onder tussen was de zon al aan het wegzakken in de horizon. Ze vond hem zo lief.

Mudly hoorde haar woorden. "Nou als je niet wil dat ik de waarheid vertel dan doe ik dat toch niet..." zei hij plagend en voelde haar hoofd op zijn schouder. Hij glimlachte en keek haar. Hij hield haar tegen zich aan en keek naar de ondergaande zon die een mooi zicht gaven samen met het water.

"Jawel want als je liegt,dan stuur ik de Volturi op je af"zei ze en lachte eventjes. Ze legde haar andere arm om zijn buik heen en keek naar de zonsondergang. "Mooi hé"zei ze tegen hem. Ze hoorde in de verte haar paard hinniken. Ze hoorde meerdere paarden of mensen dat kon ze niet onderscheiden.

Mudly keek haar even vragend aan. "Volturi?" vroeg hij. Hij hoorde haar verdere woorden. "Ja inderdaad. Maar het kan niet op tegen de schoonheid van jou." zei hij en glimlachte. Hij hoorde het paard van Catharina en glimlachte. "Die hebben ook wel plezier of niet.." zei hij.

"Ik denk het wel"zei ze tegen hem op zijn opmerking over het paard. "Volturi zijn mensjes die je dood kittelen,het zijn net kleine kabouters"zei ze tegen hem en grijnsde kort. Ze bloosde ook door wat hij zei over haar.


(inspiloos)

Mudly luisterde naar haar woorden. "Ah zo..." zei hij. "Hmm...dan zal ik maar eens contact met die persoontjes opnemen want ik kan er ook wel wat van.." zei hij en grijnsde licht naar haar. Hij gaf haar een zoen en duwde haar lichtjes op de grond. Hij ging boven haar hangen en gleed met zijn hand naar zijn zij. Hij stopte met zoenen en begon haar te kietelen. Hij glimlachte en wachtte af of ze er tegen kon of niet.

Ze gierde het uit van het lachen toen ze gekitteld werd. Ze lachte toch best wel luid. "Stoohoop"riep ze uit. Ze hield zijn hand vast en gaf hem een kusje.
Een glimlach was er op haar lippen te zien waardoor haar witte tanden zichtbaar werden.

(ikke moete slape)

Mudly stopte toen ze het uitriep. "En kan ik bij ze gaan werken.." zei hij plagend en gaf haar een kusje terug. Hij ging weer naast haar zitten en keek haar aan. "Zo lang je het maar laat om hetzelfde bij mij te doen." zei hij.

(Okey terusten.)

"Ik zal zeggen dat ze je moeten opnemen en dat jij de hoofdkittelaar word"zei ze en grinnikte eventjes. Ze keek hem aan met eeb fonkelende blik. Toen begon ze hem te kittelen. "Wie zijn kont verbrand moet op de blaren zitten"zei ze.

Mudly grinnikte bij haar woorden. Ineens werd hij gekieteld en hij gierde het uit. "Mudly, we hebben bezoek van je-weet-wel..." zei de bol ineens. Mudly greep de handen van Catharina vast en keek even serieus naar de bol. Eindelijk kwam er wat nuttigs uit. Hij duwde Catharina van zich af en ineens schoot er een pijl. Hij pakte zijn tweedelige zeis en wierp het naar de pijl die op Catharina af ging. Hij trok de zeis weer terug en de pijl viel voor hem op de grond. Hij had de baan berekend en sprong in de boom. Ineens vielen er twee mensen uit. Mudly keek naar de twee levenloze lichamen die er nu lagen.

Catharina keek verbaasd op. Het ging allemaal snel en plots lagen er twee lichamen voor haar. "Owkeey dan"zei ze verbaasd en trok haar benen naar zich toe. "Wie zijn dit,en waarôm dode je ze"vroeg ze aan hem en ging recht staan. De wind begon op te steken en Catharina kreeg koud.

Mudly keek haar met grote ogen aan. Hij had nog nooit iemand verteld over zijn verleden. Hij zag dat ze het koud kreeg en hij omhelsde haar. Hij hield haar vast en legde zijn hoofd op haar schouder. Aan zijn schokkende borstkas kon je opmerken dat hij aan het huilen was. Hij wist zijn tranen niet te bedwingen en hij sloot zijn ogen. Hij zei niets en balde achter haar rug zijn vuisten.

"Mudly vertel het me alsjeblieft"zei ze tegen hem en sloeg haar armen om hem heen. Ze merkte dat hij huilde. "Rustig maar"suste ze hem. Ze wreef over zijn rug en legde haar hoofd ook op zijn schouder. "Als je het niet zeggen wil is het ook wel goed hoor"zei ze kalm.

Hij liet haar los en keek naar de lijken. Hij rukte van de schouder een lap stof. Hij liet het aan haar zien. "Dit is een erg grote clan. Eens was ik ook lid van een enorme clan en vele waren familie van elkaar. Deze clanleden zaten achter mij aan. Ik ben nog maar de enige...." zei hij en keek naar de grond waar een traan op viel. "...de enige overlevende van mijn clan..." zei hij en wreef zijn tranen weg. Hij keek haar aan en wachtte af. "Ze wilde mij vermoorden en daarom deed ik dat bij hun..." zei hij.

Catharina keek hem aan en legde haar hand op zijn wang en veegde een rollende traan weg. "Hoeveel van die clan leden zijn er nog,van hun twee hier"zei ze tegen hem en glimlachte eventjes. Ze gaf hem dan een kus en keek hem daarna weer gewoon aan.

"Een stuk of vijftig..." zei hij zacht. "En dat zijn er vijftig te veel..." siste hij er nijdig achterna. Hij keek naar de lijken. "Het spijt me dat je dit moest zien." zei hij. Ineens hoorde hij geritsel in de bosjes. Zijn ogen vernauwde zich tot spleetjes. "Dacht ik het niet..." zei hij. Hij rende op de boom af en sprong er in. Niet veel later viel er een derde uit de boom. Hij liep terug en keek haar aan. "Hun aanpak is anders als die van ons. Ze vallen met een stuk of twee drie aan en er wacht er 1 op een andere plek...als er iets mis gaat meld die laatste het. Alhoewel dit nu niet gaat." legde hij uit.

Catharina luisterde naar zijn uitleg en knikte soms naar hem. "Ik heb al erger gezien"zei ze en een kleine grijns was zichtbaar op haar gezicht. Ze streeke even door haar zwarte haren en zette zich dan weer neer. "Voel jij iets als je iemand vermoord"vroeg ze aan hem en wachte af wat hij zou zeggen. Zijzelf had nog nooit een moord gepleegd maar ze had zo'n klein gevoel dat dat niet lang meer zou duren.

"Ja dan voel ik iets..." zei hij. "Ik voel me dan rot en wilde dat het niet hoefde.." zei hij. Hij liep naar haar toe en ging naast haar zitten. Hij omarmde haar en zoende haar op haar lippen. Hij vergat alles om zich heen en dacht nu alleen nog maar aan Catharina.

Catharina luisterde naar hem en knikte naar hem. Toen ze zijn lippen op de hare voelde werde ze weer helemaal warm vanbinnen. Ze legde haar hand in zijn haar en legde zich neer op haar rug. Ze zoende hem nogmaals op zijn lippen die zo zacht,en zo teder waren. Ze vergat alles buiten Mudly haar prins.

Mudly legde zijn hand in haar nek en sloot zijn ogen. Die stomme clan leden konden wel wachten nu was zijn aandacht volop gericht op Catharina. Hij legde zijn andere hand op haar zij. Hij stopte met zoenen en ging naast haar liggen. Hij keek naar de lucht. Hij had nooit gedacht dat hij iemand had kunnen vinden die hem zo interesseerde.

Ze keek Mudly aan en glimlachte eventjes. Ze legde haar hoofd tegen zijn schouder en keek ook naar de lucht. "Mudly,wil je mijn partner worden"vroeg ze zachtjes aan hem en wachte af wat hij zou gaan zeggen. Ze legde haar hand op zijn buik en streek daar zachtjes over.

Mudly voelde dat ze haar hoofd op zijn schouder legde en streek even over haar haar. Hij hoorde haar vraag en glimlachte. "Ja natuurlijk wil ik dat..." zei hij en gaf haar een kus. Hij was verliefd op haar en dat kon hij niet negeren. Hij voelde de aanrakingen op zijn buik en glimlachte. Hij legde zijn achter haar rug en bleef zo liggen.

Catharina gaf hem een knuffel een een kus. Ze legde zijch zo ook op zijn schouder met haar hoofd en glimlachte. "Ik hou van je"fluisterde ze zachtjes tegen hem. Ze keek naar de rots verder op en wachte af. Ze was eigenlijk best wel moe.