Het water kent de oudheid van het leven

Mudly keek haar aan en zag dat ze rood werd. Hij keek haar aan en hoorde haar woorden. Hij besefte zich nu ook dat hij iets voor haar voelde. Hij glimlachte. "En ik van jou..." zei hij zachtjes en ging naast haar zitten. Hij keek haar aan en zijn ogen glinsterden. Hij gaf haar nog een zoen en keek haar aan.

Ze keek hem aan en glimlachte eventjes. HAar warme blik ruste op hem,en waakte over hem. "Zo van een eerste ontmoeting,gelijk iemand waar ik verliefd op word"zei ze dom. Ze grijnsde eventjes en kreeg eventjes een rilling omdat haar kleren nog nat waren. Haar rode kleur zakte zachtjes weg.

Mudly keek haar aan en glimlachte. "Dat heb ik noch jij in de hand..." zei hij. Hij keek even rond en legde zijn hand op die van haar. "En toch voelt het goed...of niet?" zei hij en glimlachte. Hij gaf haar een kusje op haar mond.

"Tuurlijk voelt dit goed"zei ze tegen hem en gaf hem een porretje in zijn zij. Ze keek hem warm aan en gaf hem een kus terug. "Maar mag dit eigenlijk wel,aangezien jij een ridder bent"vroeg ze aan hem en wachte af wat hij hierop zou zeggen.

"Hmpf...." zei Mudly even grofweg. "Ze kunnen mij veel opdrachten geven maar de opdracht niet op iemand verliefd te worden is een opdracht die niemand uit zou kunnen voeren." zei hij. "Ik zal het nakijken maar ik weet haast zeker dat dat geen verschil maakt." zei hij. En als het moet stop ik met mijn functie als ridder.

"Zou je stoppen als ridder voor mij"vroeg ze aan hem. Ze keek hem aan en vloog hem meteen om zijn hals. Ze glimlachte eventjes en voelde zich weer optimaal. "Als je paard nu wit was klopte het gezegde,jij bent mijn prins op het zwarte paard"zei ze en glimlachte eventjes.

Mudly keek haar aan bij haar vraag. "Ja dat zou i..." ineens vloog ze hem om de hals en hij legde zijn handen op haar rug. Hij hoorde haar woorden en grinnikte even. Hij hield haar vast en legde zijn hoofd op haar schouder.

Ze glimlachte toen ze zijn handen op haar rug voelde. Even dacht ze aan iets van vroeger maar dat vergat ze al snel. Dit was nu en waarschijnlijk ook haar toekomst,samen met Mudly. "Eigenlijk Mudly is wel een rare naam"merkte ze op. Ze grijnsde eventjes en wachte op een antwoord.

Mudly dacht ook na over wat er zou kunnen gebeuren. Ineens hoorde hij wat ze zei over zijn naam. "In tegenstelling tot mijn gekke naam heb jij een mooie naam.." zei hij. "Ik weet niet hoe mijn ouders er op zijn gekomen..." zei hij er achter. Hij gaf haar een kusje en grinnikte.

"Wel dankje voor het compliment,het viel me eigenlijk nu pas op"zei ze en grinnikte zelf ook. Ze was dolblij en dat zag je aan haar. Ze keek hem even in zijn ogen aan en lachte zachtjes. "En wat wil je nu gaan doen"vroeg ze aan hem.

Mudly keek haar aan en glimlachte. "Maakt niet uit..." zie hij. "Wat?..." herhaalde hij even. "Hmmm..." zei hij en grinnikte even. Hij gaf haar een duw en sprong achter haar aan. Ze lagen nu allebei in het water en hij omhelsde haar en zoende haar hevig.

Ze schrok even toen ze het wateroppervlak raakte,en dan die hevige kus voelde. Ze legde een hand op zijn wang en de andere in zijn nek. Ze kuste dus wel degelijk mee met hem.
Haar hart maakte een sprongetje van blijdschap en van opwinding.

Mudly stopte en keek haar aan. Hij voelde zijn hart tekeer gaan en keek rond. Hij hoorde weer die vage stem. Het kwam van de kant. Van zijn spullen. Hij negeerde het en keek haar aan. Hij gaf haar een kusje en hield haar vast. Hij was verliefd op haar en hij kon dat niet negeren. Go get her!!!.... kwam bij zijn spullen vandaan. De bol die in de tas zat was hem aan het aanmoedigen. Maar dat wist Mudly niet.

Ze keek hem diep in zijn ogen aan en verdronk er zowat in. Zijzelf hoorde niets buiten het water,en hun harten die snel bonkten achter elkaar. Ze glimlachte en gaf hem nog een kus op zijn lippen.

De bol bleef maar doorgaan en hij raakte wat geirriteerd. Hij keek haar aan en keek naar de oever. "Een ogenblikje.." zei hij en zwom naar de kant. Hij liep naar zijn tas en pakte de bol er uit. Er was een witte wolk in te bekennen en deze leek te roepen. "Hey waarom ga je nu niet door..." riep de bol naar hem. "Omdat er iemand mij stoort..." zei Mudly en keek even naar Catharina. Hij keek naar de bol en wist even niet wat te doen. Die bol zou toch niet ophouden.

Catharina keek hem even aan en zag dat hij iets op viste uit zijn tas. Ze besteede er maar geen aandacht aan en ging leunen tegen de rots waarvan hij haar had afgeduwd. Ze moest opeens denken aan haar ouders,en ook aan Agaithis om wat hij gedaan had met haar beste vriend,ze balde haar vuisten .

"Hmpff..." zei de bol. "Ik laat je toch niet met rust..." zei het tegen Mudly. Mudly gooide de bol weg en liep weer het water in. Hij ging naast Catharina zwemmen en gaf haar een kusje. "Ik weet niet wat dat was maar het was vreemd." De bol die het bos in was geworpen begon langzaam te rollen tot het bij de tas lag.

Ze glimlachte eventjes en keek hem aan. "Ach,er zijn zoveel dingen vreemd aan jou,maar dat vind ik juist leuk"zei ze met een smile op haar gezicht. Ze gaf hem een kus terug en keek hem met een verliefde blik aan.

"Hmmm..." zei hij opnieuw. Hij was niet vaak degene die vreemd werd genoemd. "Mijn vader zei altijd een uitstpraak tegen mij..." zei hij en keek haar aan. "We bewonderen mensen om hun kwaliteiten, maar houden van hun om hun gebreken.." zei hij en gaf haar een kus. Hij keek naar zijn tas en nu werden zijn ogen groot. "D-die bol..." stamelde hij. "Van mij kom je niet zomaar af!!!" riep het naar hem. Hij keek naar Catharina en schudde even zijn hoofd.

(ben er vandoor.)

Ze keek ook even naar de bol. "Dat ding is maar raar hoor"zei ze tegen hem. Ze streek even over zijn wang met haar ene hand en met het andere over zijn borstkast. "Verkoop die bol dan ofzo"zei ze als een mogelijke oplossing.


(oke bye)

"Is een idee..." zei Mudly even nadenkend. "Hey! Je verkoopt me niet, daar krijg je spijt van..." riep de bol richting hem. "Ik heb die bol gevonden na ik er achter kwam dat heel mijn familie was vermoord." zei hij. "Alleen de laatste tijd begon hij tegen mij te praten." De witte wolkjes in de bol werden rood. "HEY!!! negeer mij niet zo, Mudly!!!!" riep de bol. Mudly keek even naar de bol maar wende zijn blik weer naar Catharina en gaf haar een zoen.

Catharina luisterde naar zijn uitleg en keek soms naar de bol die er maar stom uitzag volgens haar. Ze sloeg haar armen om hem heen en kuste mee met hem. Met haar ene hand streek ze over zijn wang.

"Hpmf...." zei de bol en werd weer normaal leeg zonder de wolkjes er in. "Hij is gestopt..." zei hij en grinnikte. "Sorry hij heeft wel vaker kuren.." zei hij en gaf haar een kusje. "Ik kan begrijpen dat je dat ding nogal raar vind...dat vind ik ook..." zei hij en gaf haar een knipoog.

Ze glimlachte even en keek hem met een glimlachje aan. "Ach,het is maar een domme bol"zei ze tegen hem en gaf hem nog een kus. "Maar hij is wel raar,maar als je het bekijkt zijn we dat allemaal"zei ze toen,er zat wel een of andere logica in wat ze zei. Ze keek naar zijn witte haren,ze leken wel ying en yang.

Mudly keek haar aan en grinnikte. "Nou dat valt opzich ook wel weer mee." zei hij en keek haar aan. "Hij praat wel vaker tegen me en ik begrijp niet helemaal waar het voor dient." Hij streelde haar zwarte haren en gaf haar nog een kusje. De bol rolde zich voorzichtig in de tas en zei verder niets meer.