Seto keek naar haar en luisterde naar haar woorden. Zijn haar deinde mee met de lichtte bries die er was en Seto keek toen voor zich uit. ''dat weet ik inderdaad, en het is mooi dat je mensen wil helpen, want die zijn er helaas niet veel'' zei hij droog. Hij was zelf ook niet zo'n helper en hij zette Makiba over in een draf. ''ik denk dat ik maar eens ga, misschien zie ik je nog wel eens, bedankt voor de muntstukken trouwens'' zei hij en zette Seto over in een galop. Hij was natuurlijk vergeten zijn naam te zeggen dus als Melissa hem weer eens wou zien dan zou ze hem niet snel vinden. Seto verdween langzaam aan in de verte.