Samen met Seto

Witnait kwam aancrossen en stopte. Melissa gleed uit het zadel en bond de merrie vaste. Ze gaf haar een appel en keek rond. Seto zou er vast aankomen ofzo. Ze dacht even aan wat er in het moeras gebeurt was maar schudde die gedachte al snel weer weg...

Seto kwam ook aangegallopeerd op Makiba en liet Makiba ineens halt houden voor Melissa en Witnait. Seto sprong van de rug van Makiba af en keek in het rond. Hij keek naar de waterval en herkende het nog wel. Hij was hier al eens eerder geweest. Het water was toen lekker warm geweest. Het zag er dan nu ook wel fijn uit al wist hij nog niet of hij er wel in zou gaan. Makiba liep rustig naar de rand van het water toe en dronk wat.

Witnait keek op en keek kort naar de hengst maar ging al snel rustig grazen. Melissa gaf de merrie een aai en legde haar spullen neer zoals ze vaker deed. Ze keek kort naar Seto en dan rustig en stil naar de paarden.

Seto keek even naar Melissa toe en liep toen naar Makiba toe. Hij maakte het riempje van het zadel los en haalde het van de rug van Makiba af. Hij legde het zadel in het gras neer en deed het hoofdstel ook bij Makiba af en legde die ook bij het zadel neer. Zo was Makiba wat vrijer, bovendien vond Seto dat Makiba ook wel eens wat rust verdiende, eens geen zadel een hoofdstel. Zelf deed Seto zijn witte jas uit en hij had nu zijn zwarte trui aan en om zijn armen zaten nog steeds aan beide kanten twee riempjes. Om zijn hals hing nog steeds het kaartje en Seto keek er even naar maar draaide het niet om zodat de andere kant zichtbaar was. Dat deed hij liever niet met andere in het bijzijn.

Melissa keek kort naar hem en ging zitten. Ze keek naar de waterval en zuchtte even. Witnait briesde en keek naar de hengst en hinnikte kort. Ze liep naar Melissa en ging liggen. Ze gaf Melissa wat likjes op haar hand en snoof zacht. Melissa aaide de merrie op haar hals en keek weer naar de waterval.