Samen met een vriend.

Nhyu stapte rustig door het bos. Natuurlijk zat Crewle er boven op, want ze waren in een korte tijd onafscheidelijk geworden. Alleen deze keer zat ze er omgekeerd op en ze leunde achterover. Zo keek ze naar de lucht, haar handen hadden nog steeds het zadel vast. Normaal zat ze er heel anders op, misschien vond ze het veel leuker zo? Nhyu brieste met een enthousiaste toon. Crewle grinnikte. "Dat is een goeie! Je moet ze gewoon opschrijven!" zei ze op een vrolijke toon, maar het leek alsof er iets mis met haar was. Oké, ik geef het toe: Ze was tijdens het galloperen van Nhyu afgevallen, terwijl ze tegen hem had gezegt dat hij rustig aan moest doen. Nu had ze last van geheugenverlies, alleen haar naam en Nhyu's naam wist ze nog. Nhyu briestte opnieuw, ditkeer op een serieuze toon. "Je gaat je gang maar," zei Crewle en ze sprong van Nhyu af. Ze liep achter Nhyu aan, en even later zat ze aan de rand van een rivier terwijl Nhyu gulzig dronk. Nhyu kon meer lopen dan andere paarden, waarschijnlijk omdat hij stevig gebouwd was. Het nadeel ervan was dat hij snel dorst kreeg. Crewle zuchtte en keek naar de golfjes die de stromende rivier maakte.