Gedachtes in de duisternis.

Aigaithis liep met een de kap van zijn zwarte cape ver over zijn ogen getrokken door de donkere stad. Enkel de volle maan en een paar toortsen aan de muren van de huizen verlichtte zijn pad. Zijn ogen waren niet zichtbaar voor voorbijgangers maar zijn zilvergrijze kijkers waren gefikseerd op een schim verderop. De man wankelde, hij was stomdronken. Aigaithis achtervolgde hem al vanaf het moment dat de man uit de kroeg kwam. Uiteindelijk toen de man stilstond om over te geven greep Aigaithis hem vast en duwde hem in een steeg tegen de muur. Hij hield een scherpe dolk tegen zijn keel aangedrukt. ''Ik heb maar een vraag. Weet jij wie hier rondloopt met de initialen I en L?'' vroeg hij dreigend. De man keek hem even vaag aan. ''Al trok je mijn benen eraf nog weetik niet waar je het overhebt'' zei hij. Hij was te dronken om nu na te denken. Aigaithis gromde even en sneed de man zijn keel door. Hij liet de dode man op de grond vallen. ''Misselijk makende zatlap'' snoof hij minachtend.

Een dame liep rustig rond door de straten, en ze keek dan wat in het rond. Haar zwaard had ze meegenomen voor zekerheid, en ze sloot daarna heel even haar ogen. Even geeuwde ze kort, en ze bleef geoon rond wandelen. Ze verveelde zich eigenlijk een beetje, maar dat kwam ook omdat ze geen taken te doen had. Algauw zag ze wat in de verte, maar ze negeerde het gewoon. Ze was namelijk niet in dienst vandaag, en daarna liep ze gewoon de steeg voorbij. Ze zou niet weten waarom ze hen moet aankijken, aangezien het haar zaken niet zijn. Rustig ging Asuka neerzitten op een bankje, en ze dacht dan ook wat na.

Aigaithis veegde het bloed van zijn dolk af terwijl hij naar de dode man keek. Ze zouden hem morgen wel vinden. Hij verliet de steeg met zijn zwarte cape achter zich aan waperend. Hij liep langs Asuka en borg zijn dolk weer op. Hij lette niet op Asuka. Hij knikte haar gewoon een vriendelijk goedenavond al bleef zijn blik emotieloos. Daarna liep hij kalm door. Hij was nog steeds een steek opgeschoten. Het was om gek van te worden.

Asuka zat rustig te kijken naar de omgeving, en ze merkte dan de man op. Ze knikte heel even kort terug, waarna ze dan haar ogen sloot. Natuurlijk besloot ze om verder te gaan wandelen, en ze geeuwde heel even kort. Opeens begon haar maag te knorren, en ze besefte nu pas dat ze al een paar dagen niets gegeten had. Kalm liep ze ergens naartoe om wat te gaan eten, en ze keek dan even in het rond.

Ineens kwam er een een donkere havik aangevlogen. Hij vloog laag over Aigaithis heen en trok zijn kap van de zwarte cape van zijn hoofd. Aigaithis keek met zijn zilvergrijze ogen omhoog toen de havik een brief liet vallen boven de vrouw die Aigaithis net gepaseerd had. Aigaithis greep zijn dolk en wierp hem op de brief af. Hij onderschepte die vlak boven het hoofd van de vrouw. De dolk pinde zich vast in de deur met de brief tussen het lemmet en het hout geklemd. Aigaithis liep op de vrouw af. ''Excuseer'' zei hij enkel met een emotieloze blik. Zijn zlvergrijze ogen keken haar een moment aan waarna hij nar de deur liep en de dolk los wrikte. Hij pakte de brief ertussen vandaan.

Asuka keek even naar omhoog, en ze zag dan een havik. Even keek ze er verbaasd naar, en opeens zag ze een dolk over haar hoofd vliegen. Ze bleef echter kalm staan zonder nog maar één enkele emotie te tonen, en ze hoorde dan de man die haar daarnet was gepaseerd. Ze ging gewoon kalmpjes verder, waarna ze dan wat in het rond keek. Ze geeuwde weer heel even kort, en in de verte zag ze enkele bandieten staan. Deze kwamen haar echter wel bekend voor, en zonder er bij na te denken greep ze haar buik even vast.

Aigaithis keek met een ruk op toen hij verderop een geluid hoorde. Hij zag verderop een stel bandeieten staan. Hij kende hen wel. Ze pakte vaak zijn opdrachten van hem af waardoor hij geld misliep. Een kleine grom verliet zijn keel. De bandieten hadden hem klaarblijkelijk ookal herkend. Dat was ook niet moeilijk vanwege zijn ongewone ogen en zijn felrode haar. Toch bleven ze staan waar ze staan.

Asuka liep gewoon door, en ze keek dan naar de bandieten. Zij hadden haar aangevallen, en ze greep dan naar haar zwaard. Ze voelde even een steek in haar buik, maar die negeerde ze gewoon. Als zij haar weer gingen aanvallen, dan stond ze dit keer wel klaar voor hen. Haar ogen hield ze strak op hen gericht, en ze zucht dan ook heel even kort.

Doordat de bandieten nu hun aandacht op de vrouw hadden gericht en niet meer op Aigaithis zag deze zijn kans schoon en klom behendig op het dak van het huis. Hij rende over de daken tot hij ongeveer op een lijn van de bandieten stond. Door dat geren was zijn haar inmiddels losgeraakt vanonder zijn cape. De lange rode lokken die tot aan zijn knieholtes reikte waaide verwoeid door elkaar mee op de wind. Aigaithis trok zijn zwaard en rende van het dak naar beneden. Hij sprong van het dak dat nu gelukkig niet meer zo hoog was. In zijn sprong hief hij zijn zwaard boven zich en liet het neerkomen op de dichtsbijzijnde bandiet. Aigaithis was door een knie gezakt terwijl zijn zwaard die hij met twee handen bij het gevest vasthad rechtop uit de man stak. De andere bandieten keken om. ''Aigaithis'' siste eentje kwaad tegen hem. Hij was de vrouw compleet vergeten en trok nu zijn eigen zwaard.

Asuka keek hen aan, en ze merkte dan de jongen op de daken op. Ze keek deze raar aan, maar dan keek ze weer naar de bandieten. Ze twijfelde heel even kort, maar daarna liep ze in hun richting met haar zwaard in haar hand. Ze kon gemakkelijk met één hand zwaardvechten, en dat had ze dan ook geleerd van een legendarische ridder. Ze bleef naar hen toe stappen, en ze keek dan naar de actie van de jongen. Ze glimlacht heel even kort, maar deze verdween dan ook vlug.

Aigaithis stond op en trok zijn zwaard uit de dode man. Hij keek de overgebleven bandienten enkel emotieloos aan. Een van hen grijnzde even. ''Je bent kwaad he? Omdat wij altijd alle goede opdrachten krijgen, terwijl jij honger moet lijden van het kleine beetje geld wat jij bij elkaar kan schrapen. Ik heb bijna medelijden met je'' zei de man. Hij bulderde nu van het lachen. Aigaithis stak zijn zwaard dwars door de buik van de man tot hij op maar drie centimeter afstand stond. Het zwaard stak dwars door hem heen. ''Ik heb jou medelijden niet nodig'' zei Aigaithis zacht maar dreigend terwijl de man naar adem hapte. Aigaithis drukte het zwaard nog even door en trok het toen weer uit de man die eerst op zijn knieen viel en toen voorover. Aigaithis keek even naar de vrouw. Hij zou zweren dat hij haar kort zag glimlachen.

Asuka kwam gewoon dichterbij, en ze keek dan naar de jongen en de man. Ze hoorde de woorden die hij tegen de jongen had gezegd, maar kort daarna zag ze de jongen zijn zwaard in de buik van de man. Normaal zou ze dat gevecht negeren, maar ondanks dat zij haar hadden neergestoken leek ze er eerder plezier in te hebben. Daarna keek ze naar een bandiet die naar haar uithaalde met zijn zwaard, en in een korte beweging stak ze de man in het hart. Rustig haalde ze haar zwaard uit de bandiet, en ze keek kalm naar de anderen. Dan merkte ze dat de jongen naar haar keek, en ze knikt heel even kort naar hem. Je zou denken dat ze een emotie toonde, maar dat deed ze dus duidelijk niet. Het kon haar zelfs niet schelen dat die bandieten eraan gingen, dan zou ze zelfs nog meer plezier hebben daarin.

(hoeveel zijn het er eigenlijk?)

Aigaithis wierp nog een blik op de tweede man die hij nu gedood had. Hij keek naar de vrouw en zag dat zij zelf ook een bandiet van zijn leven beroofde. Toen Aigaithis achter zich een geluid hoorde draaide hij zich snel om. Even later was het geluid van staal tegen staal te horen. Zijn emotieloze zilvergrijze ogen keken recht in die van een nogal kwade bandiet. Logisch als je zijn maten vermoord. Met zijn vrije hand pakte Aigaithis uit de kleine schede die aan zijn riem gegespt zat een dolk waarmee hij de keel van de man verticaal opensneed. In het begin spoot het bloed eruit. Aigaithis veegde even met een mouw over zijn gezicht zodat er nu een hele streep rood van het bloed op zat.

(Ongeveer 6)

Asuka keek rustig naar de bandieten, en ze keek dan even naar de jongen. Daarna haalde ze de volgende bandiet met een andere beweging neer, en ze sloot haar ogen heel even kort. Ze was dan wel een dame, maar vechten kon ze dus als één van de besten. Haar ogen deed ze weer open, en ze kon nog net een zwaard ontwijken. Haar ogen waren nog steeds emotieloos, en ze liep dan op de man af. "Waag het nog één keer mij te beroven !!" Zei Asuka dan al mompelend, waarna ze ook deze bandiet door het hart stak. Daarna keek ze weer naar de jongen, en ze liep op hem af. Ze keek toe hoe hij de bandiet neerhaalde, en vervolgens wacht ze dan ook kalmpjes af.

Aigaithis trapte de bandiet in zijn buik om hem zo achterover te laten vallen. Daarna keek hij even naar zijn kleren die onder het bloed zaten. ''Fantastisch'' zuchtte hij sarcastisch. Hij maakte zijn dolk schoon en stopte die terug in zijn schede aan zijn riem. Zijn zwaard veegde hij schoon aan de kleren van een van de dode bandieten voor hij hem terug in de zwarte schede stak. Nu pas merkte hij dat de vrouw naast hem was komen staan. Al was ze ouder, tenminste hij schatte haar ouder dan hijzelf, toch was hij bijna even lang. Misschien even lang, misschien een paar centimeter kleiner.

Asuka bleef rustig naast hem staan, en ze keek tevreden naar de dode bandieten. "Daar ben ik al vanaf." Mompelde ze dan tegen zichzelf, en ze keek dan naar de jongen naast haar. Ze bleef hem kalm aankijken, en ze deed haar zwaard dan ook gewoon weg. "Hmm je hebt me wel geholpen om van die stomme bandieten af te zijn, maargoed ik ben Asuka." Zei Asuka dan rustig tegen hem, en ze nam dan enkele goudstukken uit haar zak. "Hier zonder jou had ik ze niet kunnen verslaan." Zei ze dan tegen hem, en ze gaf hem ook een kus op de wang. Daarna liep ze gewoon naar voren toe, aangezien ze wat honger had.

Aigaithis reageerde niet op de kus van de vrouw die zich voorstelde als Asuka. Hij staarde even naar de goudstukken die ze hem had gegeven. Hij was gewoon blijven staan toen zij was doorgelopen. ''Ik hoef jou geld niet'' zei hij enkel. Nu liep hij op Asuka af. Hij pakte haar hand en gaf de goudstukken terug. Daarna sloot hij haar vingers over de goudstukken. ''Ik kan prima aan mijn eigen geld komen'' zei hij wat zachter omdat hij nu dichterbij stond. Daarna verborg Aigaithis zijn extreem lange haar weer onder zijn cape en trok de zwarte kap weer over zijn hoofd.

Asuka liep rustig verder, en ze merkte dan dat hij naar haar toe kwam. Ze voelde de goudstukken weer in haar hand, en ze keek dan in het rond. "Het is maar een goede dienst dat ik je geef, en geloof me anderen zouden er blij mee zijn." Zei Asuka dan tegen hem, waarna ze haar vingers onder zijn kin plaatste. Ze keek hem dit keer recht in de ogen aan, en ze zucht dan heel even diep. Algauw liet ze hem gewoon weer los, en ze deed een lok haar achter haar oor. Daarna keek ze weer in het rond, en ze trok hem dan de steeg in. "Zie maar dat ze niet ontdekken dat jij degene bent die de man daar in dat steegje heeft vermoord." Zei ze zachtjes in zijn oor, en ze duwde hem kalm tegen de muur aan. Natuurlijk had ze geen slechte bij bedoeling, maar dan deed ze gewoon een stap naar achteren om vervolgens weg te gaan van hem.

''Alsof mij dat wat kan schelen. Dan vinden ze hem maar. Ze zullen me wel eerst te pakken moeten krijgen'' zei Aigaithis enkel. Hij voelde de muur in zijn rug toen Asuka hem ertegenaan duwde. ''Ik herkende je vechtstijl, je bent een riddir niet?'' zei hij ineens. ''Waarom pak jij me niet op. Het is je plicht toch?'' zei hij. Zijn zilverdrijze ogen keken Asuka strak aan.

Asuka keek hem aan in de ogen, en ze liep dan weer dichter naar hem toe. "Ja ik ben een ridder, en over het oppakken ik ben niet in dienst vandaag dus daar is geen reden voor." Zei Asuka dan tegen hem, en ze zorgde ervoor dat hij tegen de muur bleef staan. "Het feit dat je die man hebt gedood kan me vandaag niet schelen. Trouwens het enige wat me interesseerde was die bandieten doden." Zei ze dan in zijn oor, en ze bleef hem tegen de muur houden.

Aigaithis bleef Asuka emotieloos aankijken. ''Ik dacht dat je plichten als Ridder voor elke situatie gold. Dat is in elk geval wat mij altijd geleerd is'' zei hij tegen haar. Aigaithis kon Asuka zo wegduwen en ervandoor gaan. Toch bleef hij gewoon staan en liet zich door haar tegen de muur gedrukt houden. Hij keek haar aan, wachtend op haar tegen reactie.

Asuka keek hem diep in de ogen aan, en ze grinnikte heel even kort. "Tja vandaag heb ik er namelijk geen zin in, en daarom laat ik het gewoon zo. Neem het van mij aan dat ze er niet achter zullen komen dat ik weet dat jij het was." Zei Asuka dan tegen hem, en ze keek hem nog steeds diep in de ogen aan. Natuurlijk liet ze hem nog tegen de muur aan, en ze hoorde dan wat geluid. Dat negeerde ze dan ook gewoon, want ze had dat geluid wel herkend. Zonder aarzeling drukte ze haar lippen op de zijne, en dat omwille van dat er ridders in hun buurt waren. Blijkbaar hadden er enkele mensen het gezien van de bandieten, en daarom bleef ze zo staan met hem in de donkere steeg.

Aigaithis had het geluid ook gehoord en keek wel even opzij. Toen hij weer terug keek naar Asuka kuste ze hem volop de mond. Hij wist eerst even niet wat hij moest reageren. Pas toen hij de ridders vanuit zijn ooghoeken opmerkte begreep hij het. Aigaithis legde zijn handen op Asuka`s heupen en zoende met haar mee.

Asuka zoende hem nog steeds, en ze drukte zichzelf iets dichter tegen hem aan. Haar zwarte haren vielen langs haar gezicht naar beneden, maar dat kon haar niet echt iets schelen. Ze hoorde dat de ridders er nog steeds waren, en ze bleef zo met hem daar in de steeg staan. Haar ogen hield ze dan ook gewoon open, en ze voelde ook zijn handen op haar heupen. Even liet ze zijn lippen los om adem te happen, maar daarna plaatste ze haar lippen weer op de zijne.

Aigaithis` ogen waren ook gewoon open. Hij wou de ridders in de gaten houden. Pas na een tijd toen ze eindelijk weg waren liet Aigaithis Asuka voorzichtig los. Hij liep als eerst naar het einde van de steeg en keek om de hoek om zeker te weten dat de ridders weg waren. Daarna keek hij Asuka weer aan. ''Waarom heb je me geholpen. Ik ben een huurmoordenaar. Dat jij nou vandaag je plicht als ridder niet vervuld betekend niet dat je moordenaars direct moet helpen'' zei hij tegen haar. Hij hield zijn emtieloze blik al leek het heel even of er een sprankje van onbegrip was te zien in zijn ogen. Al was dat gauw weer verdwenen.