Zigeuner feest.

Toen voelde hij die warme lippen van haar op de zijne. Hij legde zijn hand op haar wang en hield toen op met kussen. "Ik hou van je Impa"zei hij tegen haar en keek haar aan. "Mijn status deerd me niet,zolang ik maar bij jou kan zijn"zei hij tegen haar. Hij gaf haar nog een kus en glimlachte even.

Impa gloeide even warm van binnen door de woorden van Alec. Ze sloot haar ogen even toen hij haar een kus terug gaf. Daarna opende ze haar ogen weer. ''Ik hou ook van jou Alec'' zei ze zachtjes tegen hem. Dit was de eerste keer dat ze zoiets voor iemand voelde. Waarom ze dit nooit eerder had gedaan wist ze niet. Het gaf haar zo`n warm gevoel van binnen.

Hij keek haar aan en glimlachte. "Zullen we terug gaan of blijven we hier"zei hij tegen haar.
Even keek hij haar diep in haar ogen aan. Hij leek wel in een geheel andere wereld te zijn nu. Faa keek hun vanuit de verte aan en zij tegen zijn vriend. "Luister goed naar deze woorden,deze twee gaan het nog vermaken,maar geloof me ze vergeten ons niet"zei hij.

''Wat wil jij?'' vroeg Impa zacht. Ze voelde haar hart zacht bonzen tegen haar bortskas. Vanuit haar ooghoeken zag Impa dat Faa en een vriend van hem naar hen keken. Ergens was ze wel benieuwd waar ze het over hadden. Toch bleef ze Alec aankijken.

"Anders gaan ze denken dat was associaal zijn."zei hij en glimlachte. Hij nam haar hand vast en liep samen met haar weer naar de grote groep zigeuners. Hij liep even naar Faa.
Faa gaf hem een zwaard dat al jaren in de zigeuzen stammen rond werd gegeven.
"Dit kan ik niet aan nemen"zei hij. "Toch wel jonge"zei hij tegen Alec. Hij haalde zijn schouders maar op en nam het aan.

Impa glimlachte even toen Faa Alec het zwaard gaf. Plotseling voelde ze dat ze door iemand in haar rug werd geduwd. Impa keek om recht in het gezicht van Delvine. Die had haar eigen boog en pijlenkoker met pijlen meegenomen en legde die voor Impa neer. ''Ja ik weet het Delvine'' zuchtte Impa even. Het liefst was ze hier gebleven maar zij moest ook nog heel wat dingen doen. Anders had ze vanavond geen eten op tafel.

Alec liep naar haar toe. Hij merkte Delvine op en glimlachte. Achter haar stond Desperado.
"Je moet gaan zeker"zei hij tegen haar. Hij keek even naar Delvine en gaf haar een appel.
Naar Desperado gooide hij er een. Hij zou normaal al in het kasteel moeten zijn maar ja.

''Als ik vanavond nog een warme maaltijd op tafel wil wel ja'' zei Impa met een kleine glimlach. Ze pakte de pijlenkoker op en bevestigde die alvast aan de rok van haar jurk. Delvine was gaan liggen zodat Impa makkelijk kon opstijgen omdat ze namelijk nog steeds geen zadel op had. Toen Impa goed zat kwam Delvine weer overeind. Impa klopte de merrie even op haar hals en keek toen naar Faa. ''Het spijt me dat ik al moet gaan'' zei ze.

"Ik zie je gauw,als er wat is je weet me te vinden"zei hij tegen haar. Hij streek de merrie even over haar hals en keek Impa aan. Hij hoopte wel dat die Dervas niet achter haar zou gaan want dan zou hij die man dode met zijn bloedeigen zwaard. "Geeft niet,we zien je snel"zei hij tegen haar. Hij stak zijn hand op en liet ze na enkele seconden weer naast hem hangen.

Impa stak haar hand nog even op als teken van afscheid. Daarna gaf ze Delvine een zacht schopje in haar zij en gallopeerde ze weg. Impa moest zich goed vasthouden naar Delvine`s manen nu ze zonder zadel reed. Anders zat er grote kans in dat ze van haar af zou vallen.

Alec keek naar Faa en glimlachte even. "Faa,ik ga nu ook,mijn plichten vervullen je kent het wel"zei hij tegen hem. Faa knikte vriendelijk. Alec klom op zijn paard stak zijn hand in de lucht en draafde toen weg. Op weg naar het kasteel. Naar de muren waar hij elke dag zat.