Zigeuner feest.

Impa had Alec meegenomen naar de rivier. Daar stonden verschillende kleurijke wagens. De geur van gebraden vlees boven een open vuur kwam hen tegemoet net als het geluid van vrolijk gelach, gezang en muziek. Toen Impa met Alec aankwam werden ze vrolijk begroet door een grote groep zigeuners. Het waren meerdere families bij elkaar. Juist op dat moment werd er een nieuw lied ingezet. Impa begon vrolijk te zingen. Ze zong over zeemeermin genaamd Loreley die hopeloos verliefd werd op een matroos.

https://www.youtube.com/watch?v=0pSYRLZj8xs

Alec keek naar alle mensen hier en glimlachte. Hij voelde zich hier gelijk thuis. Hij keek naar Impa en glimlachte even ook hij kende het lied van zijn oude vriend,maar die was verdwenen. Hij zong op sommige stukken mee. Hij wist wel niet echt wat hij hier moest doen. Tot hij werd neergetrokken door een oude man. "Zo hier heb je onze kleine Alec,herken je me niet meer jongen"zei de oude man die hoofd van een grote familie was.
"Faa"zei hij een beetje verwonderd maar hij gaf hem toch een knuffel.

Uiteindelijk plofte Impa vermoeid naast Alec neer. ''En hoe gaat met onze kleine nachtegaal'' grijnzde de oude man. Hij ging even met zijn hand door Impa`s haar. ''Wel goed hoor'' grijnzde ze zachtjes. Ze keek even van Alec naar Faa. ''Kennen jullie elkaar?'' vroeg ze wat verbaasd.

"Of ik hem ken,tuurlijk,vroeger was hij een vriend van mijn vader,en lette hij meestal op me"zei hij tegen haar. "Tuurlijk ken ik deze springende haas wel"zei Faa en glimlachte.
Alec keek naar de twee en glimlachten. Nu voelde hij zich hier zelfs nog meer thuis.

Impa lachte even om de woorden van Faa. Toen een nieuw lied begon stond ze weer op. Ze trok Alec ook overeind. ''Ik leen hem even van je hoor'' grijnzde ze naar Faa. Ze mengde zich met hem tussen de menigte dansende mensen.

Alec werd meegetrokken tussen al die mensen en begontoen op het ritme van de muziek mee te dansen. "Mag ik is vragen waarom bracht je me hier"zei hij tegen haar boven de muziek uit. Maar hij danste wel verder. Faa keek glimlachend naar de twee. Hij zag Alec als een eigen zoon. Een zigeuzenprins.

''Jij wou wat leuks doen'' antwoorde Impa simpel terwijl ze zelf ook danste. ''Had je liever wat anders willen doen dan?'' vroeg ze daarna aan Alec. Straks hield hij hier helemaal niet van. ''Het spijt me dan dat ik je hier gebracht heb. Het leek me leuk om hier samen heen te gaan'' zei ze daarna zachtjes en keek naar de grond.

Hij keek haar aan en legde zijn handen op haar schouders. "Heey,kalm aan,ik vind het hier zalig"zei hij tegen haar en gaf haar een kus op haar wang. Hij hoopte nu niet dat ze hem niet meer mocht. "Ik vind het hier leuk met jou,ik wil dat je dat weet"zei hij.

Impa was even verbaasd toen Alec haar een kus op haar wang gaf. Ze voelde hoe haar wangen lichtjes kleurde. ''Daar ben ik blij om'' zei ze zacht om zijn laatste woorden. Impa keek op toen de muziek ineens verstomde. In de verte zag ze een stofwolk naderen. Wel meer hadden het gezien aangezien nu steeds meer mensen omkeken. Faa kwam bij Impa en Alec staan. ''Het is Dervas en zijn bende'' mompelde hij. Ineens begon iedereen in paniek door elkaar te rennen. Impa rende naar een van de wagens. Ze had daar een paar pijlen en een boog zien liggen. ''Faa, breng de kinderen en de vrouwen in veilligheid'' riep ze naar hem. Faa knikte en rende ook weg. Impa greep de pijlen en de boog en ging op een goede plek staan. Ze stak de pijlen met de punt in de grond en zette er een op haar pees. Ze trok de pees naar achteren en keek naar de stofwolk die steeds meer en meer naderde. ''Kom maar op Dervas'' mompelde ze zacht. Toen ze een van de voorste ruiters kon zien liet ze de pees los. De pijl schoot weg en raakte een van de ruiters in zijn schouder. De ongelukkige man viel van zijn paard af.

Alec zag de wolk ook en trok zijn zwaard. Desperado kwam aanlopen. Alec zwaaide zich ophet paard en draafde naar de wolk. Hij sloeg enkele ruiters van hun paard met zijn zwaard. Wat verder zag hij een man die wat ouder was als hem. Alec verkeerde in het gezelschap van een paar boogschutters,zwaardvechters. Hij draafde met zijn kleien leger naar de man en stapte toen van zijn paard. "Beveel ze te stoppen"zei hij tegen Dervas.
De mannen richten hun bogen en zwaarden op de mannen van Dervas en op Dervas zelf.
Alec zelf richte zijn zwaard op Dervas en keek hem kwaad aan.

Dervas keek opzij toen er iemand van zijn paard viel doordat hij was doorboord met een pijl. ''Rohan, zoek de verantwoordelijke voor die pijl'' riep hij naar de man die naast hem reed. Waarschijnlijk Dervas zijn rechterhand. Rohan was ongezien weggekomen terwijl Dervas in gevecht was met Alec en zijn kleine leger. De mannen van Dervas hadden hun zwaarden en bogen ookal opgericht maar Dervas stak zijn hand op dat ze nog niet mochten aanvallen. ''En als ik dat niet doe?'' vroeg hij vals grijnzend aan Alec. Zijn hand lag op het gevest van zijn eigen zwaard.

Rohan was ondertussen achter Impa geslopen. Zij was de enigste met een pijl en boog bij zich dus vermoedde hij dat zij de pijl had afgeschoten. Rohan greep Impa om haar middel en pakte de boog af. ''Laat me los'' riep Impa uit en probeerde zich uit de grip van Rohan te krijgen. Maar hij was een volwassen man. En zij een meisje van 17 jaar oud. Ze kon niet zo veel tegen hem beginnen. Rohan drukte een mes tegen Impa`s nek. ''Laat jullie wapens vallen of zij gaat eraan'' riep hij naar Alec en zijn leger. Dervas keek om en grijnsde. ''En dat zou zonde zijn'' grijnzde hij vals tegen Alec.

"Impa"zei hij snel. Ze keek naar haar en zuchte. "Laat jullie wapens vallen allemaal"zei hij tegen iedereen. En het gebeurde. "Laat haar gaan Dervas,nu"zei hij. "Als je wilt vechten doe het tegen mij een tweestrijd jij en ik tegen elkaar"zei hij tegen hem. Hij liet zijn zwaard even zakken maar toch nog in de aanslag om hem zo te doorboren. Hij keek dodelijk naar Rohan.
"Impa gaat het"zei hij tegen haar maar met zijn blik weer op Dervas gericht. Zijn blik stond nu kalm op hem gericht. "Wel een op een,wat zeg je"zei hij tegen hem. Faa luisterde in de verte mee,maar gaf geen krenk niemand trouwens. Faa had een plan maar hij voerde het nog niet uit.

''Maak je maar geen zorgen om mij Alec'' zei Impa met een kleine glimlach tegen hem. Dervas krabte even met zijn handschoen over zijn bebaarde kin. Die Impa was voor Alec kennelijk belangrijk. ''We maken het wat interesanter. De winnaar krijgt haar'' zei hij met een hoofdknik naar Impa. ''Geen zorgen, ik beloof dat ik haar verder niks doe zolang ik nog niet van je heb gewonnen'' zei hij vals. Hij gaf een teken naar Rohan die Impa vastbond aan een boom. ''Nou, graag of niet'' zei hij tegen Alec.

Alec keek naar Impa en gromde diep. "Ervan blijf bij haar tot de winaar is beslist"zei hij. De zwaardvechter liep naar Impa toe en keek haar aan. "Laat Rohan bij haar weg stappen minstens 10 passen"zei hij tegen haar. Faa beet op zijn tanden toen hij wist dat Alec moest vechten om Impa. "Zorg dat ze jullie niet zien horen of ruiken,maar ga naar Impa en ga in die struiken achter haar"zei Faa zacht tegen enkele oudere mensen die het zwaard en de boog hanteren. "Als hij wegstapt doe ik het"zei hij tegen Dervas. Hij knikte naar zijn mannen die achter hem moesten gaan staan in een cirkel.

''Hoe weet ik zeker dat jij je aan je woord houd als ik me aan de mijne houd?'' vroeg Dervas dreigend. Toch liet hij Rohan tien passen bij Impa vandaan zetten. Dervas greep naar zijn eigen zwaard en trok die uit de schede. ''Nou vechten dan'' gromde hij tegen Alec. Impa keek toe. Ze wist niet hoe bedreven Dervas was met het zwaard evenmin als Alec, maar ze hoopte dat hij die bruut aankon.

Alec keek hem aan en grijnsde even. Hij trok zijn zwaard en sloeg met het metaal van zijn zwaard tegen datgene van Dervas. "Ik hoop dat je weet waar je aan begint"zei hij tegen Dervas en gaf hem nog een harde trap tegen zijn scheen. Hij vechte niet met wraak nog met lust. Maar hij vechten met zijn hart. De mannen van Faa zaten in de struiken achter Impa en ene sneed ongemerkt de touwen los. Maar niemand die hem opmerkte.

''Vervelend snotjong'' gromde Dervas toen Alec tegen zijn scheen been trapte. Hij had een groot zwaard. Maar groter was niet altijd beter. Dervas had veel kracht nodig om het ding rond te zwaaien waardoor zijn rechter zijflank onbeschermd was. Met veel kracht stootte hij het zwaard naar voren. Impa voelde ineens dat de touwen losser zaten. Ze keek om en zag dat iemand van Faa`s mannen de touwen doorsneden. Ze keek even om naar Rohan. Toen die even naar haar keek deed Impa net alsog ze nog vast zat.

Alec grijnsde en sleog behendig met zijn zwaard tegen de onbeschermde zij van hem. Hij sloeg met zijn vrije hand hard tegen de kaak van Dervas. De jongen die de touwen had losgesnede sloop nu met een kleien onopvallende groep naar Rohan. Ze namen hem mee maar propte eerst een prop in zijn mond. Ze brachten hem weer naar Faa vastgebonden natuurlijk.

Toen Impa zag dat Rohan uitgeschakeld was durfde ze pas te bewegen. Ze sloop naar Faa toe en verschool zich ook in de bosjes. ''Dank je Faa'' zei ze zacht tegen hem. Ook bedankte ze de jongen die haar had bevrijd. Daarna keek Impa weer naar Alec. Wat zou hij doen als hij of Dervas zou merken dat ze niet meer vastgebonden tegen de boom stond?

Alec die niets merkte van achter hem. Hield nu de punt van zijn zwaard tegen zijn keel en grijnsde. "Moet ik je doden om te beslissen wie er wint of wat"zei hij en grijnsde. Als hij nu een slag zou geven deed die misschien wel pijn maar hij zou niet bloede. Want hij had zijn harnas aan. De overige mannen die van de groep die Faa stuurden. Slopen achter de mannen van Dervas en dode ze heel stil. En ze gingen zelf in de kring staan. "Maak je geen zorgen zijn mannen zijn uitgeschakeld"zei hij.

Dervas keek rond. Hij zag geen enkel bekend gezicht meer in de kring. Nu pas besefte hij dat hij in de val was gelopen. ''Wachtmaar, ik krijg je hier ooit nog wel voor terug, dat zweer ik je'' gromde hij kwaad. Hij floot naar zijn paard dat aan kwam galloperen. Dervas steeg op en reed snel weg. Impa en Faa kwamen achter de boom vandaan. Impa trok haar rok van haar jurk een beetje op en rende op Alec af. Ze vloog hem om zijn nek. ''Ik was zo bang dat je iets ergs zou overkomen'' fluisterde ze zachtjes. Pas toen ze besefte wat ze deed liet ze Alec blozend los en deed een stap naar achteren.

"Zie maar uit dat ik de ridders ven het koningkrijk niet stuur"zei hij tegen Dervas die weg draafde. ALec sloeg even zijn armen om haar heen en keek haar rustig aan. "Mij gebeurt niets,niet zolang ik jullie nog heb"zei hij tegen iedereen. Faa kwam naar hem toe en legde zijn hand op Alec zijn schouder. "Nu noem ik je zo,je bent voor mij nu een zigeuzenprins"zei Faa met zijn diepe stem. Alec keek hem aan zijn ogen schitterden even kort. Hij stak zijn zwaard in zijn schede. "Jullie vechten goed,en stil,jullie zijn geen ridders van me maar meer,jullie zijn alles wat ik ma kan wensen"zei hij. Hij keek even naar Impa en beet kort op zijn lip. Faa en zijn mensen keerde weer terug naar het feest in de verte.
Maar Alec bleef staan.

Impa was ook blijven staan. Ze keek naar iedereen die terug keerde naar het feest en even later begon de muziek weer. Impa staarde naar de grond en zei even niets. ''Ik wil je graag bedanken Alec. Mede dankzij jou is het nog mogelijk dat ik hier nu nog sta'' zei ze daarna zegt tegen hem. ''Als er iets is wat ik voor jou kan doen, dan moet je niet bang zijn om mijn hulp te vragen'' zei ze daarna tegen maar durfde hem nog steeds niet aan te kijken.

"Ik moest wel voor je vechten,je bent voor mij meer dan een vriend"zei hij tegen haar. Hij keek naar de grond en zuchte even. Het was eruit. Dervas zou nog terugkomen en dan zou hij er staan. "Ik wou je niet kwijt aan Dervas daarvoor ben je me te dierbaar"zei hij. Hij sloot zijn ogen even en haalde diep adem.

Impa vloede weer blosjes op haar wangen verschijnen. Ze keek even op naar Alec maar zag dat hij zijn ogen gesloten had. Langzaam en wat voorzichtig streek ze zachtjes met haar vingertoppen over Alec`s wang terwijl ze haar lippen op de zijne drukte. Ze wist dat ze Alec eigenlijk niet hoorde te kussen aangezien hij een prins was, maar dat kon haar nu niks schelen.