Looking to the moon

Seto lag op een rots in het hoge gras vlakbij een meer. Zijn handen lagen onder zijn hoofd en zijn ogen waren gesloten. Een briesje ging door zijn haar en hij ademde eens diep in en uit. Makiba stond verderop rustig te grazen en keek af en toe naar zijn baasje. De friese hengst was de laatste tijd meer naar Seto gaan luisteren. Maar tegenover anderen was hij nog altijd even arrogant en dominant als altijd. Seto opende een oog en keek naar de lucht. Het was donker en de maan was fel. De sterren stonden aan de hemel te glinsteren maar de maan vond Seto nog wel het mooist. Seto ging recht op zitten en keek toen naar het meer voor zich. Misschien kon hij gaan zwemmen? Naja misschien nog maar even niet. En dus bleef hij rustig zitten, kijkend naar de maan.

Celebrian was na haar werk naar het meer gegaan. Ze zou er niet lang kunnen blijven gezien ze nog naar terug moest naar de andere priesters voor het avondgebed. Ze had haar werkkleding nog aan dus ze zou zich ook eerst moeten verkleden. Ze stonk een beetje naar bier omdat een van de gasten zijn kroes bier perongelijk over haar heen had gegooid. Celebrian deed haar jurk uit en maakte haar haren los zodat de bruine lokken tot op haar heupen vielen. Daarna sprong ze in het water.

Seto keek op toen hij ineens een plons hoorde. Ook Makiba tilde zijn hoofd op en legde zijn oren in zijn nek. De hengst stampte met zijn hoef op de grond en snoof. Seto keek in de richting van waar het vandaag kwam en zag een meisje in het water. ''die had ook zin in zwemmen blijkbaar..'' zei Seto en zuchtte eens diep. Makiba hinnikte een keer schel en steigerde daarna. Seto keek naar de hengst en rolde met zijn ogen. ''hou je gedeist jij, ik hoef niet gezien te worden'' snauwde Seto naar Makiba, Makiba hield zich meteen stil en ging weer verder met grazen. Seto snoof en keek weer even naar het meisje waarna hij weer ging liggen op de rots en voor kort zijn ogen sloot. Hij hoopte dat het meisje de hinnik van Makiba niet had gehoord. Maar dat moest haast wel, aangezien het een open ruimte was met wat bomen er om heen, er verder niemand was en dus het geluid haast had kunnen echoén.

Verschrikt keek Celebrian om toen ze een schel gehinnik hoorde. Ze dook wat mer onder het water en keek om zich heen. Ze zag opeens een zwarte hengst grazen. En bijna direct daarna merkte ze de jongen op de rots op. Celebrian zwom terug naar de kant en greep naar haar mantel die bij de rest van haar kleding lag. Ze stapte uit het water en sloeg de mantel gauw om. Ze keek even naar de rots en twijfelde even of ze wel naar hem zou roepen. Uiteindelijk besloot ze het toch maar te doen. ''Pardon'' zei ze zacht maar hard genoeg voor de jongen op de rots om te horen.

Makiba was af en toe nog wat onrustig door het meisje in het water maar hield zich gedeist. Seto lag nog steeds rustig op de rots met zijn ogen gesloten. Ineens hoorde hij een stem en hij opende zijn ogen. Hij ging recht zitten en keek automatisch naar het meer maar zag het meisje niet meer. Hij keek toen naar de kant en zag het meisje verderop staan met een mantel om haar heen. Hij vroeg zich af wat ze wou en sprong van de rots af. Hij bleef staan en deed zijn handen in zijn zakken. Nu hij stond kon je dan ook wel zien dat hij een lange jongen was.

Celebrian keek naar de jongen terwijl hij van de rots afsprong. Ze hield met een hand de mantel vast en ze rilde even kort toen een kleine windvlaag over haar natte huid ging. ''Pardon...'' zei ze opnieuw maar veel zachter ditmaal. ''...maar ik dacht dat ik hier alleen was'' zei ze. Ze voelde zich nu ineens zo stom. Ze keek even naar het paard. ''Is hij van jou?'' vroeg ze met een hoofdknikje naar Makiba.

Seto keek afwachtend naar haar en keek vanuit zijn ooghoeken af en toe naar Makiba die zijn oren plat in zijn nek had en soms met zijn hoef op de grond stampte. Seto keek even droog toen het meisje weer herhaalde wat ze zojuist had gezegt en luisterde naar wat ze daarna zei. ''blijkbaar is dat dus niet zo he'' antwoorde hij droog terug. Hij vond het namelijk nogal stom klinken wat ze zojuist had gezegt. Hij hoorde toen haar vraag en hij keek even naar Makiba. ''ja die is van mij'' zei hij zonder emotie. Hij vroeg zich af wat het meisje nou eigenlijk wou. De grote friese hengst liep naar Seto toe en ging achter hem staan. Seto zag het nu niet maar Makiba keek nog steeds erg nijdig richting het meisje.

Mudly reed op met Sira langs het water van het meer. Sira, een zwarte merrie, galopeerde en genoot hiervan. Na een tijdje merkte Mudly dat Sira uitgeput raakte. Hij remde af en stopte. Hij liet zich van derug af glijden aaide haar even over haar hals. "Goed gedaan." moedigde hij haar toe. Hij liep naar het meer en Sira volgde hem. Beiden dronken ze wat van het water. Niet veel later merkte hij twee andere personen op maar negeerde deze en ging zitten aan de oever.

Celebrian daarintegen had de nijdige blik van de hengst wel gezien. Ze richtte haar blik gauw weer op de jongen. Ze stond er een beetje ongemakkelijk bij met de mantel om haar heen geslagen. Die emotieloze blik van hem jaagde haar een beetje angst aan waardoor ze niet zoveel meer wist te zeggen. ''Nou, ik...'' stamelde ze zachtjes en keek naar haar blote voeten.